Η σημαντική πρωτοβουλία που υλοποιούμε αυτή την περίοδο αναδεικνύει με υπερηφάνεια την ιστορία του ναυτοπροσκοπισμού στη Θεσσαλονίκη, μια προσπάθεια που αποτελεί έναν ουσιαστικό πυλώνα για την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης μας. Επιπλέον, η μερική επιδότηση που λάβαμε από το Υπουργείο Πολιτισμού ενισχύει την αξία και τη σημασία αυτού του έργου.

Στο πλαίσιο αυτού του προτζεκτ, επιλέξαμε να επικεντρωθούμε στο αρχείο του 3ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Θεσσαλονίκης, αναδεικνύοντας την πολυσύνθετη ιστορία του ναυτοπροσκοπισμού της πόλης. Το συγκεκριμένο αρχείο, αντιπροσωπευτικό των προσπαθειών και τις δραστηριοτήτων του ναυτοπροσκοπισμού καθώς συμμετείχε και διακρίθηκε σε πολλές δράσεις που επηρέασαν τόσο τη ζωή της πόλης όσο και τη διαπαιδαγώγηση των νέων.

Το εύρος του προτζεκτ καλύπτει ένα εκτενές φάσμα ψηφιοποίησης. Περιλαμβάνοντας φωτογραφίες, λευκώματα, φιλμ, κινηματογραφικά φιλμ, σημαντικά έγγραφα κύπελλα και διακρίσεις. Η αποτύπωση αυτών των στιγμών είναι ουσιαστική για τη διατήρηση της ιστορίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς ολόκληρου του ναυτοπροσκοπισμού της Θεσσαλονίκης.

Επιπλέον, η καταγραφή μαρτυριών από έξι ναυτοπρόσκοπους, που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη γενικότερη ιστορία του ναυτοπροσκοπισμού από το ΒΠΠ και μετά, προσθέτει προσωπική διάσταση στο έργο μας. Η σύγχρονη τεχνολογία ψηφιοποίησης επιτρέπει επίσης την ψηφιοποίηση μέρους των ιδιωτικών αρχείων των παλαιών στελεχών του ναυτοπροσκοπισμού, δίνοντας έτσι ζωή σε μια πολύτιμη και συναισθηματική πλευρά της ιστορίας του ναυτοπροσκοπισμού.

Με αυτό τον πολύπλοκο συνδυασμό δράσεων, η Creative Factor δεσμεύεται να προωθήσει την πολιτιστική μας κληρονομιά και να διατηρήσει ζωντανή τη μνήμη του ναυτοπροσκοπισμού, δημιουργώντας ένα πλούσιο αρχείο που θα εξυπηρετεί τις επόμενες γενιές.

Η συνοπτική χρονολογική ιστορία του 3ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Θεσσαλονίκης -που σε μεγάλο βαθμό δείχνει και την γενικότερη ιστόρια του προσκοπισμού της πόλης- διαμορφώθηκε μέσα από την έρευνα του αρχείου του συστήματος και μέσω τον συνεντεύξεων σε παλαιούς βαθ,οφόρους του συστήματος.

– Ιούλιος 1929  Ίδρυση του Συστήματος
Η ίδρυση του συστήματος γίνετε από τον Φίλιππο Πολλάτο.

–18 Μαρτίου 1945  Επανίδρυση του Συστήματος
Η επανίδρυση του συστήματος γίνετε από τον Στέφανο Κοντογιαννόπουλο

–1945-1950 Η έδρα του συστήματος είναι εντός του Λευκού Πύργου στον 1ο όροφο

–1945  Ναυπηγείται η πρώτη εξάκοπη λέμβος
Η λέμβος αυτή με την ονομασία “ΔΟΞΑ” είχε κλιμακωτή αρμολογία και έφερε μηχανή. Χρησιμοποιούνταν για τις ναυτοπροσκοπικές δράσεις του συστήματος και τις εκδρομές των τμημάτων στις γειτονικές παραλίες της Περαίας και της Αγίας Τριάδος.

–1950 Ναυπηγείται η πρώτη δεκάκοπη λέμβος
Η “ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ” ναυπηγείται για λογαριασμό του 3ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Θεσ/νίκης. Είναι μόλις η τρίτη δεκάκοπη Ναυτοπροσκοπική Λέμβος τύπου Θεσσαλονίκης που ναυπηγείται στην Ελλάδα.

–1950-1951 Το σύστημα φεύγει από το Λευκό Πύργο
Γίνετε η εκκένωση του Λευκού Πύργου από τους Ναυτοπροσκόπους, πλήν από το 1° και το 2° Σύστημα Ναυτοπροσκόπων που συνέχισαν να στεγάζονται στον Πύργο.

–1955 Το σύστημα εγκαθιστάτε εντός του 41ου δημοτικού σχολείου στην Ικτίνου
Το σύστημα εγκαθιστάτε εντός του σχολείου στη Ικτίνου, όπου ο χώρος που δίδεται είναι ένα παλαιό μαγειρείο.

–Ιούλιος 1956 Η πρώτη προσκοπική κατασκήνωση
Η πρώτη κατασκήνωση του Συστήματος λαμβάνει χώρα στον Μακρύγιαλο Πιερίας ως σταθερή, σε συνεργασία με το 6° Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Θεσσαλονίκης και με την συμμετοχή 4 ναυτοπροσκόπων από το 7° Σύστημα Ναυτοπροσκόπων. Τα δύο σκάφη που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η “ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ” και ο “ΑΕΤΟΣ”.

–Ιανουάριος 1958 Εγκατάσταση στη Βάση Ναυτοπροσκόπων “Νικόλαος Πρίντζιος”
Τον Ιανουάριο του 1958 τα σκάφη των Ναυτοπροσκόπων Θεσσαλονίκης ελλιμενίζονται για πρώτη φορά στην στον χώρο που μέχρι και σήμερα αποτελεί το σπίτι όλων μας. Την Βάση Ναυτοπροσκόπων “Νικόλαος Πρίντζιος”. Ο Νικόλαος Πρίντζιος ήταν αρχηγός του 3ου Σ.Ν.Θ. που συναίσφερε συνολικά στην αναβάθμιση του ναυτοπροσκοπισμού της πόλης.

–1958 Η πρώτη ιπτάμενη κατασκήνωση

–1960 Η επιστροφή στο Λευκό Πύργο
Με την επιστροφή στον πρώτο όροφο του Πύργου, έγιναν πολλές και σημαντικές εργασίες για τον καλλωπισμό και την λειτουργικότητα του χώρου, για να φιλοξενηθούν τα τμήματα του Συστήματος.

–1966 Ο Νικόλαος Πρίντζιος γίνεται Τοπικός Έφορος Λευκού Πύργου
Στις αρχές του 1966, ο τότε Γενικός Έφορος, Δημήτρης Μακρίδης, έχοντας πετύχει να εξασφαλίσει από Ευρωπαϊκή Επιτροπή την διενέργεια της 1ης Διεθνούς Regatta στην Θεσσαλονίκη, με την σύμφωνη γνώμη του Περιφερειακού Εφόρου, Ανδρέα Βαλταδόρου, αναθέτει στον Νικόλαο Πρίντζιο την αρχηγεία της Τοπικής Εφορίας Λευκού Πύργου, με σκοπό την επιτυχή διεξαγωγή της Διεθνούς Regatta.

–1966 1η Διεθνής Ναυτοπροσκοπική Regatta
Η Regatta που έλαβε χώρα στην Θεσσαλονίκη, βρίσκει την “ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ” ως πρώτο σκάφος στολίσκου, και τον Νικόλαο Πρίντζιο κυβερνήτη της και Αρχηγό του στολίσκου. Επιπρόσθετα, ο Κώνσταντίνος Πρίντζιος είναι και αυτός κυβερνήτης και αρχηγός έτερου στολίσκου.

–1967 Ναυπηγείται ο Σωτήρας και η Πάραλος
Κατά την διάρκεια της 1ης Διεθνής Ναυτοπροσκοπικής Regatta το 1966 στην Θεσσαλονίκη, δίνεται εντολή για την κατασκευή τεσσάρων ολοκαίνουργιων Ναυτοπροσκοπικών φαλαινίδων, τύπου Θεσσαλονίκης. Οι δύο εξ’ αυτών δεν προλαβαίνουν να ολοκληρωθούν για την Regatta, και με την συμβολή του Νικολάου Πρίντζιου και ναυτοπροσκόπων του συστήματος μας, το 1967 ολοκληρώνεται η κατασκευή τους και έρχονται τα δύο αυτά σκάφη στην κατοχή του συστήματος. Ο “ΣΩΤΗΡΑΣ” έλαβε το όνομά του χάρης στις σωτήριες προσπάθειες του συστήματός μας για να μην χαθούν τα σκάφη αυτά, και η “ΠΑΡΑΛΟΣ” πήρε το όνομά της από τα Ιερά Σκάφη της Δημοκρατίας των Αθηνών, καθώς υπήρχε στην κατοχή του συστήματος ήδη η λέμβος “ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ”.

–1968 Διοργανώνεται η πρώτη σχολή Κυβερνήτου Ναυτοπροσκοπικού Σκάφους
Το 1968 γίνεται στην Θεσσαλονίκη η πρώτη σχολή Ναυτοπροσκοπικών Σκαφών με αρχηγό εκπαίδευσης τον δικό μας Αρχηγό Νικόλαο Πρίντζιο.

–1971 Ολοκλήρωση της ναυπήγησης του Μιαούλη
Τα προγενέστερα έτη η Γενική Εφορία αποφασίζει και δίνει εντολή για την ναυπήγηση τριάντα εξακώπων λέμβων. Με παρότρυνση του Νικολάου Πρίντζιου, στα γενέθλια του συστήματος το Μάρτιο του 1971, μαζεύονται τα χρήματα από προσφορές των μελών του συστήματος για την ολοκλήρωση μίας εξακώπου λέμβου, καθώς δεν μπορούσε να συνεχιστεί η κατασκευή περαιτέρω. Προς τιμή των 150 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, η Λέμβος αυτή ονομάστηκε “ΜΙΑΟΥΛΗΣ” από τον Ναύαρχο και ήρωα του ’21 Ανδρέα Μιαούλη.

–1988 Οριστική έξωση από τον Λευκό Πύργο
Από το 1985 όπου επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη, πάρθηκε η απόφαση ο Λευκός Πύργος να μετατραπεί σε μουσείο, το σύστημά μας είναι το τελευταίο που εγκαταλείπει τον χώρο. Η μετεγκατάσταση της Ομάδας Ναυτοπροσκόπων γίνετε σε ισόγειο επί της οδού Παπάφη, χώρου που διέθεσε συγγενής βαθμοφόρου του συστήματος για τις ανάγκες των δράσεων. Η έδρα παρέμεινε εκεί για 4 έως 5 έτη.

–1993 Το σύστημα εγκαθίσταται και πάλι στο σχολείο της Ικτίνου

–1996 Θεσσαλονίκη – Αθήνα με Ναυτοπροσκοπικό σκάφος
Το σκάφος με την πλήρη εξαρτία του φορτωμένο αποπλέει από την βάση Ναυτοπροσκόπων “Ν.Πρίντζιος” στις 15 Αυγούστου, με τελικό προορισμό την μαρίνα Ζέας. Στο ταξίδι κυβερνήτης ήταν ο τότε Τοπικό Έφορος Λευκού Πύργου, και συμμετείχαν βαθμοφόροι από όλα τα συστήματα της τοπικής. Το 3° Σύστημα εκπροσώπησε ο Ζαφειριάδης Γαβριήλ, όντας ανιχνευτής και το μικρότερο μέλος αυτής της αποστολής.

–2008 Τελεύταια μετακόμιση στη Σταυρούπολη
Το σύστημα μετακομίζει στον τωρινό της χώρο στην Σταυρούπολη